K

Gabriel Leonard Kamiński (ur. 1957)

Gabriel Leonard Kamiński - poeta, wydawca, księgarz, dziennikarz i recenzent, wrocławianin. Ukończył bibliotekarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. Literacko zadebiutował w wieku 16 lat w „Sigmie” – czasopiśmie Politechniki Wrocławskiej. Od 1990 r. członek wrocławskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Laureat konkursów poetyckich. Autor wielu książek m.in. Opis rzeczy szczególnie martwych (1980), Nie ma między nami różnicy (1983), Ulica Przodowników Pracy (1987), Deja vu (1999), Wratislavia cum figuris (2002),  Roth – Nowy Testament (2006), Pejzaże (2008), Pan Swen albo wrocławska Abrakadabra (2012), Jestem, ocalałem (2016), Listy do van Gogha (2017), Kiedy śpiewał Cohen (2019) oraz Epitafia (2022). W 2019 r. został odznaczony „Złotą Odznaką Towarzystwa Miłośników Wrocławia”, a w 2021 r. medalem „Zasłużony dla Wrocławia – Merito di Wratislavia”.

Źródło zdjęcia: GLaertes - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=49944791

Tytus Karpowicz (1915‒2009)

Tytus Karpowicz ‒ pisarz, autor książek przyrodniczych przeznaczonych dla dzieci i młodzieży. Ukończył filologię polską, socjologię i etnografię na Uniwersytecie Warszawskim, a także równocześnie inżynierię leśną w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Debiutował w 1931 r.  na łamach pisma „Słowo”. Był redaktorem naczelnym oddziału „Słowa Powszechnego” we Wrocławiu. Publikował w różnych periodykach, m.in. w „Dookoła Świata”, „Poznaj Swój Kraj”, „Wiadomości Wędkarskie”, „Łowiec Polski”. Sporo podróżował po świecie. Mieszkał w różnych częściach Polski: m.in. we Wrocławiu, Jeleniej Górze, Karpaczu, Białymstoku, od 1976 r. osiadł w Gawrych Rudzie nieopodal jeziora Wigry. Swoje realistyczne powieści poświęcał przyrodzie. Większość jego książek to opowieści o zwierzętach, np. o dzikach (Szlakiem czarnego zwierza), o jeleniu (Tytan, byk nad byki), o głuszcu (Pieśń wileńskich lasów), o rysiach (Władca Doliny Morskiego Oka), a także innych zwierzętach (Bałabuszka – Złoty Lis, Żelazny wilk czy Saga o niedźwiedziu). Pierwsze powieści pisarza opowiadają o Wileńszczyźnie. Po wojnie zmuszony do opuszczenia rodzinnych stron, Karpowicz umieszczał akcję swoich dzieł w innych regionach Polski (np. w Karkonoszach), zawsze jednak w miejscowych lasach i puszczach.

Stefan Kiedroń (ur. 1955)

Stefan Kiedroń ‒ polski filolog, germanista i niderlandysta, historyk literatury i kultury XVI/XVII Niderlandów, Niemiec, Polski oraz Śląska, dr hab. nauk humanistycznych, profesor zwyczajny i kierownik Katedry Filologii Niderlandzkiej im. Erazma z Rotterdamu Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest autorem licznych publikacji o renesansowej poezji, emblematyce i historii idei. Ukończył filologię germańską ze specjalizacją niderlandystyczną na UWr. Jest współzałożycielem Stowarzyszenia Niderlandystów Europy Środkowo-Wschodniej „Comenius”. W latach 2003‒2016 był redaktorem naczelnym najstarszego czasopisma niderlandystycznego w Europie Środkowo-Wschodniej „Neerlandica Wratislaviensia”. Jest aktywnym uczestnikiem Polskiej Akademii Umiejętności, holenderskiego stowarzyszenia naukowego Maatschappij der Nederlandse Letterkunde w Lejdzie oraz pełni funkcję członka Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Orderem Odrodzenia Polski, Oficer Orderu Leopolda (Belgia) i Kawaler Orderu Oranje-Nassau (Holandia).

Wiesław Kielar (1919‒1990)

Wiesław Kielar ‒ pisarz i operator filmowy. Były więzień obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau (był jednym z pierwszych osadzonych). Absolwent łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej. Pracował jako operator w krakowskim ośrodku Telewizji Polskiej. Później osiedlił się we Wrocławiu. Zadebiutował opowiadaniem o Oświęcimiu zatytułowanym Anus mundi (1966). Książkę przetłumaczono na 18 języków. Później ukazały się kolejne publikacje wspomnieniowe: I nasze młode lata (relacja z przedwojennego życia w Jarosławcu) oraz Życie toczy się dalej, gdzie autor opisuje swoje powojenne losy.

Szymon Koprowski (ur. 1950)

Szymon Koprowski jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Ma w dorobku artystycznym, oprócz ilustracji książkowych, kilkanaście wystaw malarstwa i rysunku. Od dziesięciu lat zajmuje się beletrystyką. Zadebiutował powieścią Balkon na krańcu świata, potem przyszła kolej na Uszy van Gogha, Dybuka z ulicy Piotrkowskiej, Za chwilę zacznie padać deszcz…, Requiem dla Wrocławia oraz Jaśmin Babel rusza w świat.

Źródło zdjęcia: archiwum autora

Urszula Kozioł (ur. 1931)

Urszula Kozioł ‒ poetka, pisarka, felietonistka, a także autorka utworów dramatycznych dla dzieci i dorosłych. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Jako poetka debiutowała w 1953 r. na łamach dodatku do „Gazety Robotniczej”. Od 1958 r. publikowała w miesięczniku „Odra” (m.in. cykl felietonów pt. „Z poczekalni”), a także w pismach: „Współczesność”, „Tygodnik Kulturalny” i „Poezja”. Od 1972 r. jest kierownikiem działu literackiego w „Odrze”. Jest członkiem Związku Literatów Polskich, Polskiego PEN Clubu, a także członkiem założycielem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Była dyrektorem Wrocławskiego Ośrodka Kultury i radną Dzielnicowej Rady Narodowej we Wrocławiu (1965–1967). Od 1970 r. współpracowała ze Studenckim Teatrem „Kalambur”. Laureatka wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagroda Fundacji im. Kościelskich, Literacka Nagroda Polskiego PEN Clubu, Nagroda Kulturalna Śląska, Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius”. Kilkukrotnie była nominowana do Nagrody Literackiej „Nike”. Prywatnie żona germanisty, tłumacza i poety ‒ Feliksa Przybylaka.

Paweł Kuligowski

Paweł Kuligowski – filozof kultury, filolog klasyczny, programista JavaScriptu. Autor książek Rozprawa z Odysem, Przyszłość jest katastrofą, Humanistyka jako hermeneutyka, Epaenus sive Aenigma. Doktor filozofii, magister historii, kulturoznawstwa i filologii klasycznej.

Jan Kurowicki (1943‒2017)

Jan Kurowicki ‒ filozof, poeta, eseista, prozaik, krytyk literacki, profesor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu Zielonogórskiego oraz Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Debiutował jako poeta na łamach tygodnika „Kultura” w 1966 r. Stopień doktora uzyskał w 1969 r. za rozprawę Literatura XX w. w perspektywie antropologii filozoficznej. Jest specjalistą z zakresu estetyki i filozofii kultury. Należał do Stowarzyszenia Marksistów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa. Za całokształt pracy twórczej w dziedzinie krytyki literackiej otrzymał nagrodę UNESCO (2006 r.).

Paweł Rafał Kuś (ur. 1987)

Paweł Rafał Kuś ‒ poeta, pisarz, rysownik (głównie komiksów), okazjonalnie wokalista w kilku projektach muzycznych. Studiował polonistykę i dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. Swoje wiersze publikował w „Cegle”, wiersze i komiksy w magazynie artystycznym „Kontent”, którego był współtwórcą. Debiutował tomikiem poetycki Teoria strun liry (2022).