E

Maciej Eder (ur. 1975)

Maciej Eder ‒ polski profesor nauk humanistycznych specjalizujący się w badaniach nad literaturą i językiem. Pełni funkcję profesora oraz dyrektora w Instytucie Języka Polskiego PAN w Krakowie. Dodatkowo, jest również profesorem na Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Jeszcze jako magister został adiunktem w Instytucie Języka Polskiego PAN, a w 2007 r. został zatrudniony na takim samym stanowisku na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. We wrześniu 2016 r. został dyrektorem IJP PAN, a w 2021 r. rozpoczął drugą kadencję. W swojej pracy naukowej skupia się na atrybucji autorskiej, stylometrii, wersyfikacji oraz badaniach nad wczesnonowożytną literaturą polską i łacińską. Przy użyciu kompleksowej analizy porównawczej tekstów, dokonał identyfikacji potencjalnej tożsamości kronikarza znanego jako Gall Anonim, sugerując jego identyczność z weneckim autorem znanym jako Mnich z Lido.

Vratislav Effenberger (1923‒1986)

Vratislav Effenberger ‒ czeski poeta, a także autor tekstów teoretycznych. Jeden z czołowych przedstawicieli powojennego ruchu surrealistycznego. Ukończył historię sztuki i estetykę na Uniwersytecie Karola w Pradze. W 1946 r. poznał Karla Teigego, lidera czechosłowackiej grupy surrealistycznej. Po jego śmierci, Effenberger przejął przywództwo nad czeskim surrealizmem. Pełnił tę funkcję aż do swojej śmierci. Effenberger jest autorem ponad trzydziestu tomików wierszy, ale dane mu było oficjalnie ogłosić tylko jeden ich wybór, rozpowszechniane jako edycja bibliofilska Básně na zdi (1966). Poza artykułami publikowanymi w czasopismach oraz pracami drukowanymi w almanachach i katalogach wystaw, wydał szereg studiów poświęconych literaturze i sztuce. Należą do nich Pohyby symbolů (1961), Henri Rousseau (1963), Realita a poezie (1969), oraz Výtvarné projevy surrealismu (1969). W 1984 r. wydawnictwo emigracyjne 68 Publishers opublikowało tom jego scenariuszy filmowych lub pseudoscenariuszy, zatytułowany Surovost života a cynismus fantasie. W 2004 r. w Pradze ukazał się pierwszy tom zbiorowej edycji jego poezji, opracowany przez Jana Šulca (Básně), obejmujący okres do roku 1951. Dodatkowo, prowadził działalność edytorską, m.in. redagując pisma Teigego, tworząc czasopismo „Analogon” oraz współtworząc zbiorowy tom Surrealistické vychodisko (1969) z Stanislavem Dvorskim i Petrem Králem, reprezentatywny dla czeskiego surrealizmu lat 60. Ponadto, zachowała się obszerna korespondencja Effenbergera, z której do tej pory znane są tylko pojedyncze fragmenty. W 2006 r. ukazał się wybór poezji i pseudoscenariuszy Polowanie na czarnego rekina w języku polskim.

Joseph von Eichendorff (1788‒1857)

Joseph von Eichendorff ‒ niemiecki poeta epoki romantyzmu. Studiował prawo. Walczył w wojnach napoleońskich. W wieku niespełna dwudziestu lat zamierzał wydać antologię górnośląskich baśni, jednak do druku oddał zaledwie kilkanaście opowieści, między innymi opowieść O Krasnej, pięknej róży i potworze. Pisał również sztuki teatralne, powieści i eseje. Jego twórczość określana jest jako romantycznie religijna, z tendencjami do panteizmu, jednak osadzonego w tradycji chrześcijańskiej.

Źródło zdjęcia: domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=20621

Klaudiusz Engelmajer (ur. 1968)

Klaudiusz Engelmajer ‒ poeta, prozaik, romantyk i marzyciel. Z wykształcenia leśnik, ukończył Wydział Leśny SGGW. Od 2001 r. jest członkiem Związku Literatów Polskich. Jego dorobek obejmuje tomiki poezji i bajek dla dzieci, takie jak Dziewczyna i anioł (1998), W krainie Tomatakao (2001), Opowieści Starego Drzewa (2006) oraz Dla twoich oczu (2016).